Zaken. Doen….
Als ik naar de bakker ga en een brood bestel pakt de mevrouw die me helpt dat brood meteen uit het rek. Anders nog iets meneer? In de ICT ligt dit anders. Daar wordt mijn vraag als klant verwerkt onder de voorwaarden van een SLA, oftewel een Service Level Agreement. Dit is overeenkomst tussen klant […]
De Engelse filosoof en monnik William of Ockham (1287-1347) had het bij het rechte eind met zijn visie op vooronderstellingen.
Hij stelde dat de hypothese met de minste aannames en entiteiten de beste kans maakt om iets te verklaren.
Vaar dus zo weinig mogelijk op aannames als je iets doet.
Een beleidsplan bijvoorbeeld is doorspekt met voorspellingen en aannames. Maar op microniveau kan het ook. Door bijvoorbeeld een gesprek in te gaan denkende te weten wat de ander verwacht.
Wees op je hoede als je dingen hoort als: ‘ik ga ervan uit dat’, ‘ik neem toch aan dat’, of ‘gebaseerd op de cijfers van vorig jaar verwacht ik dit jaar weer een groei van 10%’.
Vraag en stel vast. Neem niet aan. Dat mag je van me aannemen!
Toegegeven, ik doe het zelf nog dagelijks maar mailen is niet meer van deze tijd. Ga eens na hoeveel tijd je kwijt bent met zoeken naar en in mails, het ordenen van mails en het archiveren ervan. En dan heb je nog geen letter gelezen.
In de privésfeer zijn we al een stuk moderner. Mailen doen we nauwelijks nog. We communiceren via whatsapp, messenger, Facebook, Instagram en zelfs via chatfuncties binnen games.
In het zakelijke communicatieverkeer gaat het zeker ook die kant op. En snel! De ontwikkeling van communicatietools is gericht op het afhandelen van taken en het werken in teams. Waar binnen een chatfunctie de game de gemene deler is, is het project waaraan we werken dit binnen zakelijke tools. Kijk voor de aardigheid eens naar applicaties als Bluekiwi en Asana. Werkt beter, efficiënter en sneller dan mail!
Vandaag komt de nieuwe ISO-9001 uit, althans de FDIS (Final Draft International Standard). Als alles volgens plan verloopt wordt deze zonder wijzigingen omgezet in de definitieve norm.
Productconformiteit is een belangrijk uitgangspunt. De gecertificeerde organisatie moet aantonen dat haar product of dienst voldoet aan de wettelijke eisen en aan de eisen die klanten en de organisatie zelf daaraan stellen. Een prima zaak.
Belangrijk is ook de introductie van risicomanagement binnen de norm. De risico’s die een organisatie loopt om niet te voldoen aan de eisen moeten worden vastgesteld en gewogen. Op basis daarvan moeten beheersmaatregelen worden vastgesteld en ingevoerd. Alweer een goede zaak.
Waarom dan toch valkuilen? Welnu: bijleren is ook afleren. Alle betrokken partijen zullen eraan moeten wennen dat het de organisatie is die de risico’s bepaalt en weegt. Ook is het de organisatie die bepaalt in hoeverre en welke beheersmaatregelen noodzakelijk en effectief zijn. Dit is niet aan de norm en dus ook niet aan auditoren. Ik ben benieuwd naar de praktijk!
Laatst kwam ik deze afbeelding tegen. Een ondernemer die het begrepen heeft!
Ik daag je uit: kijk of luister eens kritisch naar een aantal commercials. Ze missen allemaal minstens één element, sommigen twee, een enkeling zelfs alle drie.
Ik hoor het wel.
In de dynamiek van de tegenwoordige tijd worden we overspoeld met nieuwe ontwikkelingen en inzichten. De internationalisering doet er nog een schepje bovenop. Iedereen moet blijven leren om aan de bak te kunnen blijven. Zelf ben ik ook een aantal trainingen aan het volgen.
Hierbij valt me iets op. Als je iets nieuws leert komt dat vaak (niet altijd) in de plaats van iets anders. Waarom vertellen we de trainees niet eerst wat ze moeten afleren? Beginnen we dan met bijleren!
Simon Sinek legt het even voor u uit. Maakt het voor mij een erg snel blogje deze keer.
Veel plezier!
Als je vanuit mijn woonplaats Roermond de trein neemt naar Rotterdam moet je in Eindhoven overstappen. Meestal is de trein op tijd en heb je keurig aansluiting. Soms rijdt de trein naar Rotterdam voor je neus weg terwijl je al enigszins zenuwachtig uitstapt. Hij had net zo goed even kunnen wachten, die drie minuten haalt hij wel in. Toch rijdt hij weg.
De reden hiervoor? Het ‘percentage treinen op tijd’ is een belangrijke KPI voor NS. Blijkbaar belangrijker dan ‘klanttevredenheid’, dat een subjectieve indicator is.
Ik constateer in veel organisaties dat KPI’s niet congruent zijn. De ene manager stuurt ten koste van de andere op ‘zijn’ doelen. De oplossing is simpel: KPI’s toetsen aan missie, visie, strategie en aan de andere KPI’s. Kan toch niet zo moeilijk zijn!
John Mellencamp zong ooit ‘Everybody has got the choice between hot dogs and hamburgers. Every one of us has got to choose between right and wrong’.
Zo heeft elke CEO de keuze tussen vertrouwen of wantrouwen. Een keuze die hij maakt op basis van zijn mensbeeld. ‘The rest is history’, je kunt zowel de structuur als cultuur van zijn organisatie namelijk zo inkleuren.
We weten allemaal dat angst een slechte raadgever is. De angst dat het mis kan gaan leidt tot controle en centralisatie zoals we vaak tegenkomen in de Anglicaanse managementmodellen. Gevolg is dat medewerkers het niet meer in hun hoofd durven te halen om op basis van eigen inzichten te handelen. Men wordt immers niet op resultaat beoordeeld, maar op het feit in hoeverre men aan de centraal gestelde doelen en richtlijnen voldoet.
Inspelen op lokale markten en situaties wordt onmogelijk, dit draagt immers niet bij aan de KPI’s van het hoofdkantoor. De ondergang van ‘Polare’ is exemplarisch….
Wat zou de wereld er toch een stuk anders uitzien als organisaties eens afstand namen van zogenaamde waarheden. ‘Je kunt eigenlijk niets zeker weten’, zei René Descartes.
Redeneerde vanuit radicale twijfel ontdek je dan dat er meerdere waarheden zijn en dat elke waarheid tijdelijk is. Als je in staat bent dit te projecteren op een organisatie, wordt het besturen daarvan een ongekend dynamisch en inspirerend proces. Dit zou eruit kunnen komen:
Wat is het toch heerlijk om dingen vooral NIET zeker te weten. Pas dan sta je open voor nieuwe en andere denkbeelden, expertise en onbekende culturen. Een geweldig en oneindig proces dat bovendien voorkomt dat de organisatie in het mes van de verkeerde aanname loopt.
