Prikkelend, ter discussie stellend.
Als ik naar de bakker ga en een brood bestel pakt de mevrouw die me helpt dat brood meteen uit het rek. Anders nog iets meneer? In de ICT ligt dit anders. Daar wordt mijn vraag als klant verwerkt onder de voorwaarden van een SLA, oftewel een Service Level Agreement. Dit is overeenkomst tussen klant […]
Laatst zag ik een interview met Jan Lammers over Max Verstappen. Hij stelde dat ‘het is niet hetgeen dat niet weet wat je beperkt, maar juist hetgeen wat je wel weet’. Voorts gaf hij aan dat ervaring ten koste kan gaan van onbevangenheid. Ik heb hier eens over nagedacht, en ja, Lammers heeft gelijk.
Gelukkig bestaat er een heel goede remedie: blijf leren en jezelf ontwikkelen. Ga met nieuwe en andere dingen aan de slag. Dan staat je ervaring je nooit in de weg, maar blijf je constant op zoek naar nieuwe uitdagingen! Lekker onbevangen, en het geeft een geweldig gevoel. Ik spreek uit ervaring.
De Engelse filosoof en monnik William of Ockham (1287-1347) had het bij het rechte eind met zijn visie op vooronderstellingen.
Hij stelde dat de hypothese met de minste aannames en entiteiten de beste kans maakt om iets te verklaren.
Vaar dus zo weinig mogelijk op aannames als je iets doet.
Een beleidsplan bijvoorbeeld is doorspekt met voorspellingen en aannames. Maar op microniveau kan het ook. Door bijvoorbeeld een gesprek in te gaan denkende te weten wat de ander verwacht.
Wees op je hoede als je dingen hoort als: ‘ik ga ervan uit dat’, ‘ik neem toch aan dat’, of ‘gebaseerd op de cijfers van vorig jaar verwacht ik dit jaar weer een groei van 10%’.
Vraag en stel vast. Neem niet aan. Dat mag je van me aannemen!
In februari smeer ik me niet in met zonnebrandcrème. In juli wel, als de zon schijnt én als ik de zon in ga tenminste. Beheersmaatregelen treffen op basis van risico’s heet dat.
Denk eens na: hoeveel dingen worden er binnen uw werkkring gedaan ‘omdat het moet’ of ‘omdat we dat zo gewend zijn’? Ga van deze zaken eens na of er daadwerkelijk risico’s worden verkleind. Pure verspilling als dit niet zo is!
Een paar voorbeelden van hoe het wel moet:
John Mellencamp zong ooit ‘Everybody has got the choice between hot dogs and hamburgers. Every one of us has got to choose between right and wrong’.
Zo heeft elke CEO de keuze tussen vertrouwen of wantrouwen. Een keuze die hij maakt op basis van zijn mensbeeld. ‘The rest is history’, je kunt zowel de structuur als cultuur van zijn organisatie namelijk zo inkleuren.
We weten allemaal dat angst een slechte raadgever is. De angst dat het mis kan gaan leidt tot controle en centralisatie zoals we vaak tegenkomen in de Anglicaanse managementmodellen. Gevolg is dat medewerkers het niet meer in hun hoofd durven te halen om op basis van eigen inzichten te handelen. Men wordt immers niet op resultaat beoordeeld, maar op het feit in hoeverre men aan de centraal gestelde doelen en richtlijnen voldoet.
Inspelen op lokale markten en situaties wordt onmogelijk, dit draagt immers niet bij aan de KPI’s van het hoofdkantoor. De ondergang van ‘Polare’ is exemplarisch….
Wat zou de wereld er toch een stuk anders uitzien als organisaties eens afstand namen van zogenaamde waarheden. ‘Je kunt eigenlijk niets zeker weten’, zei René Descartes.
Redeneerde vanuit radicale twijfel ontdek je dan dat er meerdere waarheden zijn en dat elke waarheid tijdelijk is. Als je in staat bent dit te projecteren op een organisatie, wordt het besturen daarvan een ongekend dynamisch en inspirerend proces. Dit zou eruit kunnen komen:
Wat is het toch heerlijk om dingen vooral NIET zeker te weten. Pas dan sta je open voor nieuwe en andere denkbeelden, expertise en onbekende culturen. Een geweldig en oneindig proces dat bovendien voorkomt dat de organisatie in het mes van de verkeerde aanname loopt.
Focussen volgens Alan Watts
Het ingezonden stuk van mr. L. van Dijck in Dagblad de Limburger van vandaag is ‘spot on’. ‘Management by spreadsheet’, zoals ik dat noem of ‘sturen op prestatie-indicatoren’ zoals managers dat noemen is tegenwoordig de manier om een organisatie te runnen.
Op zich prima, we moeten immers weten hoe het gaat. Alleen er is op veel plekken iets structureel mis, want de gedefinieerde prestatie-indicatoren zeggen vaak niets of weinig over het bereiken van de daadwerkelijke organisatiedoelen.
Een paar voorbeelden:
Ik heb beloofd mijn blog binnen de 150 woorden te houden en moet dus stoppen.
Vul zelf maar uit eigen ervaring aan…
Het ingezonden stuk van Luc van Dijck uit Dagblad de Limburger van 27-11-2013
Er zijn vier redenen waarom ik vraagtekens zet bij het functioneren van ons politiek bestel:
Dit in acht nemende is de verandercapaciteit op basis van politieke beslissingen gereduceerd tot nul.
Zelf had ik er een persbericht voor nodig.
De Engelse filosoof Alan Watts kan het veel beter en veel mooier. Luister even hoe hij uitlegt waarom ik ervoor gekozen heb een nieuwe stap te zetten in mijn loopbaan.
