Dat de ideeën van Frederick Taylor reeds lang achterhaald zijn is duidelijk. De laatste decennia is er veel gedaan aan de ontwikkeling van medewerkers. Niet over de hele linie, maar toch. Medewerkers, laat ik ze voor het gemak mensen noemen, zijn ook steeds slimmer geworden. Deels door opleiding, deels door bewuste en onbewuste zelfontplooiing.

Des te vreemder is het dat veel organisaties nog steeds volgens het taylorisme georganiseerd zijn. Men zal zeggen dat het niet zo is maar waarom dan de grootschalige inzet van overbodige coördinatiecapaciteit? Ter illustratie: een wijkverpleegster moet naar de planning bellen omdat mevrouw Jansen gevraagd heeft deze week een dag eerder langs te komen. Een secretaresse die zegt beter te functioneren als haar leidinggevende er niet is ‘Kan ik tenminste lekker doorwerken’.

Laat mensen vrij en zelf hun werk plannen en organiseren! Het scheelt een hoop overbodige stuurcapaciteit. De leidinggevenden die deze slag overleven kunnen zich vervolgens bezig houden met het invullen van randvoorwaarden waartoe de uitvoerende kern niet in staat is. De rest: treedt toe tot de uitvoerende kern!